Ingrid Friesen
NIET VAN HIER
Ik ben een alien die bij de verkeerde halte uitstapte denk ik wel eens.
Mijn schilderijen gaan over de jonge, opgroeiende mens die zichzelf probeert vorm te geven binnen de systemen waarop onze maatschappij draait. Resultaat en prestatiegerichtheid. Succes is waar we naar streven! Succes is geld, macht en schoonheidsidealen.
Ik zie mijn dochters van 16 en 19 jaar in hun zoektocht naar wie ze zijn en willen zijn in deze wereld en herken mijn eigen struggle. De portretten die ik van hun schilder, spiegelen mijn eigen zoeken naar mezelf op een aarde die vaak als vreemd aanvoelt.
De tekenlijn als lifeline
Schilderen en tekenen is voor mij zelfreflectie, uitdrukken wat er van binnen leeft en communiceren. Op die manier kan ik me als de outsider die ik me vaak voel, verbinden met mezelf en met de ander. In mijn persoonlijk verhaal herken ik de universele emoties en existentiële vragen die ons allemaal binden. De weg naar de ander, gaat altijd via je diepste zelf.
Vervreemding
Mijn schilderijen hebben vaak een droomachtige sfeer op de grens van realiteit en verbeelding en voelen soms beklemmend aan. In veel werken kijkt de geportretteerde de toeschouwer recht aan waardoor je als kijker onderdeel van het verhaal wordt. Ik gebruik foto’s van mijn dochters die ik bewerk in photoshop. Ik combineer ze, vervorm ze, verkleur ze, net zo lang tot ik er het juiste gevoel bij heb. Tijdens het schilderen komen dat gevoel en de betekenis ervan samen.
Negatief portret
Door de kleuren om te keren wordt een ander verhaal zichtbaar. Een onbelichte kant van die persoon. Alsof ik met röntgen ogen kijk en het ongeziene zie. Het zou een schaduwdeel kunnen zijn. Het licht lijkt van binnenuit te komen, het perst zich door de ogen, de neusgaten en tussen de lippen door een weg naar buiten. Als we onszelf als de lichtwezens zien die we zijn, omhuld door lichaam (materie), waar licht niet doorheen kan en wat dus donker is, zien we er dan niet eigenlijk uit zoals de portretten die ik schilder?
Van vreemd naar eigen
In mijn onderzoek naar het weergeven van het gevoel van vervreemd zijn, vond ik dat wat voor mij het belangrijkste is.
Eigenheid.
Alleen vanuit die bron kun je de wereld verrijken met iets wat er nog niet is. Alleen zo kun je je binnenwereld delen met de buitenwereld, waardoor het minder als een vreemde voelt.
Deze expositie is te bezichtigen in de gangen en de foyer van Muzelinck, tijdens openingsuren. Let op! In de week van 19 augustus is Muzelinck van 9.00 tot 16.00 uur. Vanaf 26 augustus zijn we weer volledig geopend.
